11 Aralık 2008 Perşembe

"Atilla Erdoğmuş"

Canım kardeşim. Seni ilk istanbuldaki bir buluşmada görmüştüm. Konuşacak çok şey vardı da konuşamadık bir türlü. Sonra İzmir'e bir haftalığına gidip aylarca dönmemiştin. O zaman da Bodruma giderken Serkan'ın dükkanında konuşmuştuk.


"İzmiri çok seviyorum bırakamadım Ayberk" demiştin ya o zamandan beri benim de aklımdadır İzmir. Seni sonkez yine ortaköy'de bir buluşmada görmüştüm. Gündüz ayrı iş gece pizza dağıttığını öğrenince de "helal olsun ulan" demişti herkes. O R6 yı aldığında sana da söyledim. "Korkutuyor beni bu makinalar" Hele bir ikisi biraraya gelmesin. İşte geldi işte olan oldu.


Ben de bu yüzden bırakmıştım hızlı makinaları. Ölümden 1 viraj uzakta hissetmekten korkuyordum. Her eve geldiğimde "çok şükür" diyordum. Ufak 200CC olanı alınca hornete ellemez olmuştum hiç.


Bugün senin haberini almak içimden parça koparttı resmen. Seni son görüşümün o olacağını bilseydim sımsıkı sarılmazmıydım hiç?


Benim de varacağım nokta senin yanın. Motor üzerinde veya torunlarımı gördükten sonra farketmez. Elbet biraraya geleceğiz. Konuşamadıklarımız o zamana kısmet. Görüşmek üzere...


2 yorum:

Unknown dedi ki...

onu asla unutmayacagızz..ınsan hıc ama hıc konduramıyor bole bır seyı ona..her zaman kalbımızdesın gulen yuzunle nesenle beynımızdesın..

Aslı Aker dedi ki...

Gerçekten çok hüzünlü bir kayıp... Her yitip giden dost sadece hayatımızdan değil, canımızdan da götürüyor biraz. Rahat uyusun.