Yörünge Gezgini

Hepimiz kendi Dünyamıza doğuyoruz. Yok hayır! "kendi benliğimiz dışındakiler sadece algımızın ürünüdür" klişesini yapmayacağım. "Yeni bir Dünya" olarak doğuyoruz demek istiyorum. Kendimize çok büyük görünürken evrende bir noktadan ibaret,içimiz yanarken dışımız dingin, bazen düz bazen de tersine dönüyoruz.

Evrenin muazzam uyumundaki yerimizi almak adına kendimize başka dünyalar arıyor, belli güneş sistemlerine dahil oluyoruz. Bizden önce orada olanları aile büyüklerimiz biliyor belki Güneş'e "baba" etrafımızda fır dönen Ay'a da "anne" diyoruz.

Uzun süredir etrafında döndüğüm bir başka Dünya'dan ayrıldığımdan beri sonunu göremediğim bir yolculuk içerisindeyim. Güneş'im söneli epey oluyor. Ay'ın da ilgisi devam etse bile artık etrafımda dönemeyecek kadar geride bıraktım. Serseri bir meteor gibi Evren'i arşınlıyorum diyebilirim.

Önceleri yeni dünyalar keşfetmek sadece ilgi çekiciyken, girip çıktığım her yörüngede gördüğüm güzellikler ile bitmek bilmez bir iştaha dönüştü bu arayış. Uzaktan çok parlak görünüp aslında sadece yansıtıcı olan Dünyalar, kendi halinde bir gezegen sandığım aslında başkalarının uydusu gök cisimleri gördüm bu yolculukta. Bu uyduların bazılarıyla kendi Dünyalarından habersiz münasebetlerim olmadı değil. Hatta bazılarını koparmayı bile denedim bencilce. Bazen çekimleri yetmedi yeni bulduğum Dünyalar'ın bazen de karanlık yüzleri itti beni. Bazen uzun zaman boşlukta kaldım bazen bir çok Dünyanın kesişen yörüngelerinde sekizler çizdim umarsız...

Her buldum sandığımda kopuyorum yörüngelerinden bu Dünyalar'ın ve gezinme yeniden başlıyor. Serseri meteor yörüngeleri gezmeye devam ediyor. Eğer evren gezgini bir meteorsanız sizi ancak Jonathan Livingston anlayabilir...

(Biterken Jefferson Airplane - White Rabbit çalıyordu)